Mężczyzna idealny

Symbolika: społeczny upadek samca alfa w kulturze XXI wieku (mężczyzna o cechach zwierzęcych, samiec alfa - animalizacja); w przyrodzie występuje samiec alfa jako przywódca stada, (pierwszy je, wybiera samicę) tuż za nim osobnik beta, na końcu hierarchii osobnik omega;

Samiec alfa współcześnie i jego atrybuty społeczne: pieniądze, władza, niespożyta energia seksualna, nienaganny wygląd; samiec alfa przegrywa, bo ten model społecznie przegrał; w obliczu społecznych przemian i współczesnej roli kobiet samiec alfa nie może być dłużej przywódcą, bo w XXI wieku do głosu doszły samice o cechach alfa;

Awans społeczny chłopaka z prowincji, który od zawsze chciał się wyrwać z małego miasteczka na prowincji Polski, z chorego domu, w którym życie było podporządkowane ojcu alkoholikowi; w separacji z żoną, małżeństwo było pomyłką, dziecko wynikiem braku antykoncepcji za co obwinia żonę; realizuje siebie wyłącznie przez pracę, robi błyskawiczną karierę i pieniądze, zostaje prezesem korporacji; zrywa kontakty z ojcem; męczy go jednak poczucie winy; z matką pozornie dobre kontakty, wypiera się ojca ale w chwili kryzysowej jedzie  do niego nocą, bo więzy krwi są silne i naturalne; gdy dowiaduje się o bliskiej śmierci ojca i jedzie do niego nocą, odsłania inną twarz, zalęknionego, zranionego chłopca, który nosi w sobie lęk i niepewność (bohater wciąż śpi z pluszowym misiem);  

Współczesne ojcostwo: jest niewygodne bo wymaga poświęcenia, bo trzeba zrezygnować z egoizmu, związek z drugą osobą wymaga poświęceń, życie to nie jest ciągłe pławienie się w zachwycie nad drugą osobą, to ciężka praca dwojga osób; jeśli ktoś ponad wszystko stawia siebie nie zbuduje wartościowej relacji; związek Maskulinusa z żoną jest porażką, on nie chce być ojcem, nie chce być partnerem, bo uważa, że jest stworzony do rzeczy ważniejszych; 

Samotność: pluszak z którym śpi jest symbolem samotności, substytutem bliskości; życie Maskulinusa jest pozornie pasmem sukcesów, ale jest samotne, wewnętrznie puste i pozbawione więzi z drugim człowiekiem; namiastką ciepła jest dla niego pluszak z którym śpii relacje z młodymi kobietami oparte wyłącznie na seksie; gdy młoda kobieta wyznaje mu miłość jest przerażony;

Relacje między rodzicami a dziećmi: czasem trzeba uciec od toksycznych rodziców żeby ocalić siebie; ale więzy krwi są silne i od nich się nie ucieknie.

Seria Pokolenie końca świata to przejmujący portret pokolenia, wchodzącego w dorosłość u progu nowego tysiąclecia. Świat nadal trwa, a jego obrazem są ludzie opisani w misternie skonstruowanych historiach, będących słodko gorzką esencją życia w nowym tysiącleciu.

Bohaterowie, to mieszkańcy Warszawy, uzależnieni od sukcesu i komfortu. Złaknieni bliskości - rozpaczliwie przed nią uciekają, uwikłani w sieć nieprawdopodobnych wydarzeń – stają na krawędzi, przekraczają granice i przewartościowują swoje życie na nowo.

W treści wiele odniesień gatunkowych, inspiracja groteską i czarnym kryminałem z tragifarsą w tle.

Wyobraźnia autorki jest wspaniała i magnetyzująca! Ukazuje zaburzone wartości w sposób wyważony i obiektywny. Klasyczna budowa powieści, z prologiem i intrygą zarysowaną już w pierwszych rozdziałach, wciąga w bieg wydarzeń przedstawionych wielowymiarowo, podobnie jak sylwetki bohaterów.

„Od dziecka słyszałam, że w roku 2000 świat się skończy. Tymczasem świat trwał i bardzo się zmienił. W latach 90-tych nastała nowa Polska i dała nam nowe możliwości, ale też nowe pokusy. Wchodząc w dorosłość w nowym tysiącleciu, jako pokolenie myśleliśmy głównie o sobie. Jesteśmy pokoleniem końca świata! Wiecznie nienasyconych egoistów” Katarzyna Błeszyńska