Więcej informacji

Bajka opowiada o Siwobrodym Krasnalu, który udziela rozmaitych porad oraz rozwiązuje problemy zwierząt zamieszkujących jego okolicę. Bajka ubarwiona jest różnorodną stylistycznie muzyką.

Przedstawiamy Państwu audiobook „Bajka o Siwobrodym Krasnalu”, czytaną przez Piotra Fronczewskiego i ubarwioną różnorodną stylistycznie muzyką, która skierowana jest przede wszystkim do dzieci ale także do starszych słuchaczy. Nie jest to ani klasyczny audiobook, ani luźno zestawiony zbiór piosenek. Utwory muzyczne jak i samo opowiadanie, stanowią spójną całość, jednak każda z kompozycji może być prezentowana osobno. Charakter utworów współgra z przekazem bajki, który opiera się na powrocie do starych, sprawdzonych wartości.

Bajka opowiada o Siwobrodym Krasnalu, który udziela rozmaitych porad oraz rozwiązuje problemy zwierząt zamieszkujących jego okolicę. Każdemu czegoś brakuje. Lis ma za długi ogon, jeż kolce, bóbr zęby. Krasnal tłumaczy, że to co martwi każde ze zwierząt jest tak naprawdę jego wielkim atutem. Każdej z postaci poświęcona jest osobna piosenka. Opowieść kończy się morałem, podkreślonym w finałowym utworze. Nie jest to zwykła, typowa propozycja dla dzieci i ich rodziców. Ma w sobie elementy rozrywkowe, jak i edukacyjne. Pomaga dzieciom zrozumieć dlaczego się różnimy i zaakceptować siebie takimi jakimi jesteśmy. Rodzice znajdą w niej pomoc w odpowiadaniu na trudne pytania.

W tej produkcji najważniejszy jest przekaz, przy czym każda płaszczyzna potraktowana jest tu równorzędnie. Utwory mają bogate instrumentarium i aranżację. Piosenki prezentują różnorodną stylistykę – słychać w nich zarówno elementy bluesa („Piosenka bobra”), swingu lat 30 XX w. („Piosenka lisa”), czy muzyki latynoamerykańskiej („Piosenka jeża”), co przydaje warstwie muzycznej walorów edukacyjnych, czyniąc ją jednocześnie propozycją interesującą także dla dorosłych.

Kompozycje stworzyła i zaśpiewała Maria Holka. Autorem bajki i pomysłodawcą całości projektu jest Michał Błeszyński. Krasnala, jego przyjaciół oraz przygody z dbałością o kunszt i szczegóły narysował Aleksander Baszun (który również zagrał w piosenkach na saksofonie). Twórcy odwołali się do czasów, w których dla dziecięcego oka czy ucha miało się wielki szacunek traktując dziecko jako wymagającego odbiorcę. Istotna była też idea łączenia pokoleń czyli stworzenia propozycji ciekawej dla wszystkich grup wiekowych i takiej, którą współczesne dzieci będą mogły wspominać z sentymentem jako dorośli.