Bajka o Siwobrodym Krasnalu

Przedstawiamy Państwu audiobook „Bajka o Siwobrodym Krasnalu”, czytaną przez Piotra Fronczewskiego i ubarwioną róĹźnorodną stylistycznie muzyką, która skierowana jest przede wszystkim do dzieci ale takĹźe do starszych słuchaczy. Nie jest to ani klasyczny audiobook, ani luĹşno zestawiony zbiór piosenek. Utwory muzyczne jak i samo opowiadanie, stanowią spójną całość, jednak kaĹźda z kompozycji moĹźe być prezentowana osobno. Charakter utworów współgra z przekazem bajki, który opiera się na powrocie do starych, sprawdzonych wartości.

Bajka opowiada o Siwobrodym Krasnalu, który udziela rozmaitych porad oraz rozwiązuje problemy zwierząt zamieszkujących jego okolicę. KaĹźdemu czegoś brakuje. Lis ma za długi ogon, jeĹź kolce, bóbr zęby. Krasnal tłumaczy, Ĺźe to co martwi kaĹźde ze zwierząt jest tak naprawdę jego wielkim atutem. KaĹźdej z postaci poświęcona jest osobna piosenka. Opowieść kończy się morałem, podkreślonym w finałowym utworze. Nie jest to zwykła, typowa propozycja dla dzieci i ich rodziców. Ma w sobie elementy rozrywkowe, jak i edukacyjne. Pomaga dzieciom zrozumieć dlaczego się róĹźnimy i zaakceptować siebie takimi jakimi jesteśmy. Rodzice znajdą w niej pomoc w odpowiadaniu na trudne pytania.

W tej produkcji najwaĹźniejszy jest przekaz, przy czym kaĹźda płaszczyzna potraktowana jest tu równorzędnie. Utwory mają bogate instrumentarium i aranĹźację. Piosenki prezentują róĹźnorodną stylistykę – słychać w nich zarówno elementy bluesa („Piosenka bobra”), swingu lat 30 XX w. („Piosenka lisa”), czy muzyki latynoamerykańskiej („Piosenka jeĹźa”), co przydaje warstwie muzycznej walorów edukacyjnych, czyniąc ją jednocześnie propozycją interesującą takĹźe dla dorosłych.

Kompozycje stworzyła i zaśpiewała Maria Holka. Autorem bajki i pomysłodawcą całości projektu jest Michał Błeszyński. Krasnala, jego przyjaciół oraz przygody z dbałością o kunszt i szczegóły narysował Aleksander Baszun (który równieĹź zagrał w piosenkach na saksofonie). Twórcy odwołali się do czasów, w których dla dziecięcego oka czy ucha miało się wielki szacunek traktując dziecko jako wymagającego odbiorcę. Istotna była teĹź idea łączenia pokoleń czyli stworzenia propozycji ciekawej dla wszystkich grup wiekowych i takiej, którą współczesne dzieci będą mogły wspominać z sentymentem jako dorośli.